آیا عزیزان تبریزی هیچگاه به این نکته توجه کرده اند که آن چه به عنوان «اولین ها» از آن یاد می کنند چیزی نیست مگر «تکرار غرب؟»، چیزی نیست مگر «از فرق سر تا ناخن پا غربی شدن!». باید اهالی تبریز به خود آمده و بیندیشند که آیا نمی خواهند «تبریزی نو» پایه بگذارند. شهری که اگر چه در جهان امروز زیست می کند اما در «بوم» خود می اندیشد و بر پایه «تعامل بومگرایی-جهانگرایی» برای همگان چیزهای نویی به ارمغان می آورد. آیا تبریزیان نمی خواهند «فلک را سقف بشکافند و طرحی نو دراندازند؟» طرحی که از جامعه، تاریخ و ایمان آنان ریشه گرفته باشد و به دیگر بخش های جهان عرضه کنند؟ آیا تبریزیان نمی خواهند به شرق اسلامی بازگردند؟
روشن است که باید مطالعات دیگر کشورها را مدنظر قرار داد، از تجربیات دیگران بهره جست و به آینده ای همه جانبه اندیشید اما این که ما افتخار کنیم فلان وسیله را از غرب به ایران آورده ایم یعنی تقی زادگی تبریز! یعنی غربزدگی و خودباختگی تبریز!
واقعیت آن است که اهالی دیندار تبریز باید در اندیشه شکوفایی از درون و فوران به جهان بیرون باشند!
تقدیم با عشق به تبریز!
- ۹۵/۰۶/۲۸